Grafimathematica Waarneming blijft een eigenaardig en moeilijk te analyseren fenomeen. Hoezeer kunstenaars en wetenschappers ook proberen het begrip te rationaliseren en te objectiveren, steeds weer duiken tegendraadse collegas op die discussies nieuw leven inblazen. Van M.C.Escher is bekend dat hij werd geobsedeerd door metamorfoses die in de praktijk voor onmogelijk werden gehouden maar in de kunst werkelijkheid werden. De dubbelzinnige ruimte-ervaringen die zich voordoen in zijn kunst zijn het gevolg van spiegelingen, mysterieuze verwisselbaarheid van het hol en bol, wisselwerking tussen voor- en achtergrond en licht en donker. Ook in mijn werk heerst de obsessie voor de onmogelijke figuur. Ik speel met de wetten van het perspectief en daardoor ontstaan er bedrieglijk echte optische illusies. Ingenieuze constructies worden door mij gevangen in schijnbaar onmogelijke ruimtelijke definities. Maar er is een groot verschil met het werk van Escher, er zijn geen duidelijk herkenbare vormen uit de zichtbare wereld. Ook als Escher slaag ik er in om vaak abstracte geometrische vormen tot leven te wekken, zoals men kan zien aan mijn werken. De verstrengeling van zichtbare werkelijkheid en optische illusie leidt in mijn werk tot een magische wereld waarin fictie en feiten elkaar opheffen, betwisten of ontkennen. De drang om te weten hoe waarneming functioneert en waar de grenzen tussen het mogelijke en onmogelijke liggen, heeft mij in de houdgreep. In mijn gedreven onderzoek naar bedrieglijke echtheid en optische illusie ga ik tot het uiterste. Grenzen zijn er in mijn geval om overschreden te worden. Toch erken ik de beperkingen van de kunstenaar. Een ding weet ik zeker, in mijn werk zal nooit een moment optreden waar er geen uitzicht meer is op nieuwe ontdekkingen.